Nobelprisvinnar Jon Fosse sitt skodespel Nokon kjem til å komme er omarbeida til libretto av komponist og forfattar i samarbeid. Fosse sin dramatikk vart her brukt for første gong i ein musikkdramatisk samanheng. Skodespelet; Nokon kjem til å komme hadde sin premiere på Det Norske Teater i 1996, og har seinare blitt framført i mange land. Fosse sin stil med konsentrert form, klare tema og stadige repetisjonar skapar ei underliggande spenning som inviterer til musikkdramatisk utforming. Særleg tydeleg er dette i Nokon kjem til å kome. Heile stykket kan lesast som ein samanhengjande song, med lange linjer og ein vuggande nærmast suggererande rytmikk. Den retorikken (i form av repetisjonar) som er naudsynt for å formidla teksten i operasamanheng, er alt utskriven i Fosse sitt skodespel. I bearbeiding til libretto er teksten korta ned. Konkrete handlingar blir mest mogeleg vist, og i mindre grad omtalt. Dei mange pausane i skodespelet blir omgjort til klingande materiale. Det symbolske og arketypiske i teksten blir ein vesentleg del av musikken. Musikkteateret blir ein ny innfallsvinkel, eit «vrengebilete» av Fosse sin tekst. Operaen vart urframført på Ultima i 2000 med eit stort pressekorps til stades. Den vart også framført på DNS i Bergen som ein del av Kulturby Bergen 2000. Skisse over handlinga:
Eit par (han og ho) kjem for å busetja seg i eit gamalt hus ved havet. Dei ynskjer å koma vekk frå alt - vere åleine saman. Idyllen vert broten av ei kjensle av at nokon kjem til å kome. Den einaste naboen, han som har selt dei huset, dukkar opp. Han utgjer ein trusel for deira tosomhet. Kring denne enkle intrigen oppstår ein understraum av spenningar. Dramatikken (som ein ofte har i opera) vert ikkje utløyst på tradisjonelt vis. Formkurven avsluttar i ope landskap. Teksten berører fleire sentrale tema for det moderne menneske utan å gje svar på desse problemstillingane.